16

บันทึกหมอโหด # โศกนาฏกรรมความรัก (หมอ-พยาบาล) ณ โรงพยาบาลบ้านนอก # ตอนที่ 16 (จบ) #

การเดินทางมาเที่ยวครั้งนี้ของผมและเธอ...นังโหด
จุดประสงค์หลักก็คือมาพักผ่อนหย่อนใจ แต่... ยังมีเป้าหมายอีกอันหนึ่งคือ ขอเธอแต่งงาน

การขอผู้หญิงซักคนแต่งงานเป็นดรื่องที่ยากมากถึงมากที่สุดสำหรับผู้ชาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผมเอง

มันจะต้องซาบซึ้ง ซาบซ่าน โรแมนติก แฮปปี้ เป็นเอกลักษณ์ และ ต้องมั่นใจว่าคำตอบคือ ได้ เท่านั้น

เอาล่ะ วางแผนก่อน ว่าเอาไงดี

ใส่แหวนในแก้วไวน์ ในของกิน?
เชยสัสๆ ดีไม่ดีเกิดกินเข้าไปจริงๆ อาจซวยได้ หรือไม่ก็รอจนกว่าจะขี้ออกมา แล้วค่อยไปทำความสะอาดก่อนใช้จริง เหอๆ

ไม่ผ่าน ... อันตรายได้

บอกรักกลางที่สาธารณะ? กลางห้าง กลางร้านอาหาร กลางชุมชน?
แม่ง อาย ... แถมถ้าผู้หญิงเกิดไม่ชอบ เธอเดินหนี หรือ ตบหน้า ... ซวยไป แถมอาจะต้องลงทุนเยอะซักหน่อย

ไม่ผ่าน ... มีความเสี่ยงเอาปี๊บคลุมหัวแหงๆแถมไม่มีตังด้วย

ใช้คนกลางเอาของขวัญไปให้? ส่งดอกไม้ ส่งของขวัญ?
ไม่เอาดีกว่า ทำเองก็ได้ แถมถ้ามันขโมยล่ะ ซวยเปล่าๆ

ไม่ผ่าน ... ไม่ได้เป็นง่อย ทำเองได้ครับ

เอาจิ๊กโก๋มาดักทำร้าย แล้วสวมบทฮีโร่?
เกิดจิ๊กโก๋มาถูกใจนังโหด อยากเล่นบทจริงๆ หรือว่า มันแบล๊คเมล์เอา กลายเป็นหมาทันที

ไม่ผ่าน ... เล่นเป็นคุณชายหมอต่อดีกว่า ไม่นิยมความรุนแรง

ยสตน.? เผื่อฟลุ๊ค
บ้าไปแล้ว ... ดูขากสถานการณ์ปัจจุบัน ยังไม่มั่นคงพอ

ไม่ผ่าน รอมีลูกเมื่อพร้อมจริงๆดีกว่า

เอาไงดีล่ะ ... นึกมาหลายอย่างแต่ไม่มีอันไหนผ่านเลย ...

ถ้าอย่างนั้นก็พักไว้ก่อนดีกว่า ...
...

พอเราเดินทางมาถึงไร่เลย์ ก็เดินตระเวณหาที่พัก แต่ราคาแพงมากกกกกก แถมไม่ใช่ว่าคุณภาพจะดีสมราคาซักเท่าไหร่ ... แพงเกินไป ว่างั้น
... สุดท้ายตกลงกันว่าหาแบบถูกๆง่ายๆไว้ก่อน เพราะอากาศร้อนมาก เหงื่ออกชุ่มเสื้อ คนพลุกพล่าน หิวก็หิว โอยยย อยากได้ที่พักเต็มทน
และก็หาเจอแห่งหนึ่ง ราคาพอรับได้ที่ราวๆพันกลางๆ แต่คุณภาพไม่น่าเกิน ห้าร้อยบาท
เอาน่ะ ... พักก่อน

เช็คอินเข้าห้องพักเรียบร้อย จัดแจงอาบน้ำก่อน แล้วค่อยออกไปเดินหาอะไรกินดีกว่า

ตอนออกไปหาอะไรกิน ก็พยายามเดินหาร้านที่โอเคๆหน่อย เพราะราคามหาโหดพอใช้ได้เลยขนาดเป็นหาดที่ติดแผ่นดินใหญ่ นั่งเรือก็ไม่ได้นาน ... แต่อัพราคากันสนุกสนานกันเลยทีเดียว

ไปเจอร้านช้างพังช้างพลายทั่วไป(ไม่ถึงขนาดช้างเผือกนะ) ราคาพอรับได้ ข้าวผัดจานละร้อยนึง บรรยากาศพอถูไถ
นั่งกินไปพลาง พยายามนึกแผนการไปพลางๆ แต่ นึกไม่ออกเลยสิพับผ่า

จนกระทั่งกินเสร็จ กะว่าไปเดินริมหาดต่อเลย ... และอย่างที่บอก
มีเหล่ามนุษย์นอนกันเบียดเสียด จะเดินไปเล่นน้ำทะเล ถ้าไม่อ้อมซักกิโล ก็คงต้องเหยียบศพพวกนี้ไป
แล้วก็ไม่ไหว ร้อนชิบหาย ความรำคาญเพิ่มขึ้น ... ไปนอนดีกว่า ตอนเย็นๆค่อยมาอีกที
พอแดดไม่ค่อยมี พวกฝรั่งอาบแดดคงจะลดลงบ้างมั้ง

กลับมาถึงที่พักก็นอนกอดก่ายกันตามปกติของคู่รัก ...

พอตกเย็น ราวๆ ห้าโมงเย็น คงเป็นเวลาที่เริ่มน้อยแล้วมั้งก็เลยออกไปเดินชายหาดดีกว่า

พอถึงหาด คนเริ่งลดลงบ้าง ค่อนข้างจะโอเคสักหน่อยแล้ว เลยตัดสินใจเล่นน้ำกัน

รอบนี้ต่างจากที่ไปขนอม เล่นกันสนุกกุ๊กกิ๊ก วิ่งไล่จับ สาดน้ำกัน ไปว่ายน้ำให้เธอขี่คอ
แสงแดดค่อยๆน้อยลงเรื่อยจนฟ้าเป็นสีส้มๆ
ยามนี้ เมื่อเห็นเธอ ... เธอสวยเหลือเกิน ... ผู้หญิงตัวเล็กๆ ผิวสีน้ำผึ้ง ผมออกสีน้ำตาล อยู่ในทะเลหันหลังให้ดวงอาทิตย์ น้ำทะเลด้านหลังเป็นประกายระยิบระยับตามจังหวะคลื่น

... สวยจัง ... ผมหลุดปากออกไป
อะไรเหรอ? ... เธอถาม แล้วก็หันไปหันมา
เธอนั่นแหละ ... สวยจัง ... ผมตอบ
... เธอไม่ตอบ แต่สาดน้ำมาแทน
ผมเอามือบังหน้า แล้วก็เอื้อมมือไปจับหัวไหล่ของเธอไว้
... เค้ารักเธอนะ ... ผมบอกเธอไป และพยายามจ้อตาเธอ
... เธอเขิน ...
เธอเอามือผมออกแล้วก็ลากไปว่ายน้ำกันต่อ ... แล้วก็กระโดดขึ้นหลังผมพร้อมกับเอามือกอดคอ
... เค้าก็รักตัวเองเหมือนกัน ... เธอพูดข้างๆหู
อยู่กับเค้า...แล้วมีความสุขมั้ย? ผมถามไป
... อื้ม ... เธอตอบ
อยู่ด้วยกันไปตลอดเลยได้มั้ย? ... ผมถาม
... ยังไงเหรอ? เธอถามกลับ
ก็แบบว่า ... ตลอดชีวิตน่ะ ... ผมบอกไปตามตรง
ได้สิ ... เธอตอบ
แต่งงานกับเค้านะ ... ผมขอแบบดื้อๆเลย
อือ ... สัญญาอะไรข้อนึงได้รึเปล่า? เธอตกลงแล้วก็ถามบ้าง
งั้นเค้าขอข้อนึงด้วย แลกกัน ... ผมต่อรองด้วย
ได้ ... เธอบอกมาก่อน ... เธอตอบ
ถ้าแต่งแล้ว ย้ายไปอยู่ด้วยกันนะ ... ผมบอกไป
ถ้าแต่งงานกัน ก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ ... เธอบอก
แล้วเธอจะขออะไร? ผมถามของเธอบ้าง
เธอต้องให้เราเป็นคนเก็บตังนะ เพราะเธอน่ะ ฟุ่มเฟือยมาก ชอบใช้เงินสิ้นเปลือง ชอบเอาไปซื้อเลนส์ ... เธอตอบแถมด้วยเหตุผลเพื่อต้อนผม (เหยดดดดดด)
ได้สิ สัญญา ... ผมตอบ
แล้วผมก็หยุดว่ายน้ำ หันนห้าไปมองเธอ แล้วเราก็กอดกัน ...
...
..
.
หลังจากจบทริปนี้ก็เริ่มเดินสายหาผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเพื่อจัดพิธีการหมั้นหมาย พร้อมด้วยหาฤกษ์สำหรับแต่งงาน

พิธีหมั้นหมายได้จัดในเดือนเมษายน
เป็นพิธีแบบไทยๆคือฝ่ายชายแห่ขบวนขันหมากไปสู่ขอลูกสาว
แล้วทางผู้ใหญ่ก็เจรจากันว่าสินสอดอะไรบ้างเท่าไหร่ จัดงานยังไง ก็ว่าไป
ฤกษ์แต่งงานก็ให้บ่าวสาวไปหากันเอง
และก็ไปได้เอาเดือนสิงหาคม

ช่วงจัดเจรียมงานแต่งงานเป็นอะไรที่ยุ่งวุ่นวายมาก เพราะมาเกิดปัญหาขึ้น ฝ่ายเจ้าสาวต้องการแบบนึง ฝ่ายเจ้าบ่าวต้องการแบบนึง กว่าจะตกลงกันได้ ทำเอาปวดหัวไปตามๆกัน ... ต้องเตรียมชุด เตรียมถ่ายรูปต่างๆ เตรียมการ์ด เตรียมของชำร่วย แจกซอง เลือกอาหาร เลือกวงดนตรี เลือกซุ้ม เลือกฉาก หาช่าง ฯลฯ เป็นช่วงชีวิตที่น่าจะเหนื่อยสุดแล้ว ยอมอยู่เวรติดๆกันเดือนนึง จะยังดีกว่าอีก

และงานแต่งงานก็ได้จัดขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่งในจ.นครศรีธรรมราช ...
ช่วงเช้า เป็นพิธีรดน้ำสังข์ และเป็นงานเลี้ยงในช่วงเย็น ...

ในงานเลี้ยงบ่าวสาวก็จะขึ้นเวที เพื่อให้พิธีกรแซวและสัมภาษณ์

พิธีกร : เรามาสัมภาษณ์บ่าวสาวคู่นี้กันครับ ... ไม่ทราบว่า ไปเจอกันได้ยังไงครับ
หมอโหด : ตอนนั้น ผมไปเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลชุมชนแห่งนี้ และก็ได้เจอกับเธอที่เป็นพยาบาลห้องฉุกเฉินครับ

พิธีกร : ตอนแรกที่เจอเจ้าบ่าว ... เจ้าสาวรู้สึกอย่างไรบ้างครับ
นังโหด : ก็ เป็นคนตัวใหญ่มากเลยค่ะ

พิธีกร : ไม่ทราบว่าคุณเจ้าสาว ประทับใจผู้ชายคนนี้ตรงไหน
นังโหด : ก็ เค้าเป็นคนตรงๆดีค่ะ นิสัยดี แล้วก็เสมอต้นเสมอปลายดี

พิธีกร : แล้วไม่ทราบว่า เจ้าบ่าวล่ะครับ ประทับใจตรงไหน?
หมอโหด : เธอเป็นคนน่ารัก นิสัยดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุขครับ

พิธีกร : วันนี้ เจ้าบ่าว รู้สึกอย่างไรบ้างครับ
หมอโหด : ก็ดีใจที่ได้เมียครับ

พิธีกร : โอ้โห ... ตรงไปตรงมาจริงๆ ... เรามาถามเจ้าสาวบ้างนะครับว่าดีใจที่ได้ผัวรึเปล่า 555 ไม่เอาดีกว่า เจ้าสาวมีอะไรอยากจะบอกเจ้าบ่าวรึเปล่า
นังโหด : ก็ขอให้เสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ตลอดไปค่ะ

พิธีกร : แล้วเจ้าบ่าวล่ะครับ ... จะบอกอะไรเจ้าสาวบ้าง
หมอโหด : ผมจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดครับ

พิธีกร : โอ้โห ... ประกาศกันแบบนี้เลย ... น่าจะได้เวลาเหมาะสมแล้ว อยากให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวได้กล่าวอะไรส่งท้ายสักหน่อยนะครับ
เจ้าสาว : ขอขอบคุณพ่อแม่ที่ได้ทำให้หนูได้มีทุกๆวันนี้ ขอขอบคุณ พี่น้อง เพื่อนๆ และแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่ได้เสียสละเวลาอันมีค่า มาเป็นสักขีพยานในวันนี้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

พิธีกร : เจ้าบ่าวบ้างครับ
เจ้าบ่าว : ขอขอบพ่อแม่ที่ได้ทำกันทำให้ผมเกิดมาะได้เลี้ยงดูผมเสมอมาครับ (เสียงโห่) ขอขอบคุณท่าน x ท่าน y ท่าน z ที่ได้มาเป็นประธานและได้มากล่าวให้โอวาทในวันนีครับ ขอขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆทุกๆคนที่เป็นแรงผลักดัน ช่วยสนับสนุนเสมอมาด้วยดี ขอขอบคุณกลุ้มเพื่อช่างภาพจาก"กรุงชิง"ที่ได้มาถ่ายภาพเก็บความทรงจำดีๆให้ครับ ขอขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมเป็นสักขีพยานในวันนี้ครับ ... และสุดท้ายนี้ ผมอยากจะบอกว่า ผมเชื่อว่าการที่คนสองคนจะมารักกันได้ ก็เริ่มต้นจากการเห็นความดีของกันและกัน แต่สิ่งที่จะทำให้คนสองคนอยู่กันไปได้ตลอดกาลคือการเรียนรู้และยอมรับความไม่ดีของอีกฝ่ายให้ได้ ... สำหรับเธอคนนี้ ผมรักเธอและรักทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีของเธอ ผมจะรักเธอไปตลอดชีวิตนี้ ... ขอบคุณทุกๆท่านมากครับ

และแล้ว ... เราทั้งสองคน ก็ได้แต่งงานและใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ... ตลอดกาล

~ จบบริบูรณ์ ~

ปล. โอกาสบางอย่าง อยู่ๆมันจะมา มันก็มา ไม่เห็นต้องวางแผนอะไรมากมาย (นังโหดตัวทำลายแผนเลย) แต่ถ้ามาก็จงรีบคว้าเอาไว้ เพราะมันไม่มาบ่อยๆหรอก
ปล2. หลังจากขอแต่งงานได้ 2-3 เดือน เธอก็ลาออกจากโรงพยาบาล ย้ายมาอยู่กับผม และมาทำงานที่คลินิก เป็นผู้กุมเงินทุกบาททุกสตางค์ที่คลินิกแทน
ปล3. เหตุผลที่ลาออกเพราะให้มาทำหน้าที่แม่ของลูกแบบเต็มๆ และถ้าคลินิกมีพยาบาลช่วยด้วยจะยิ่งทำงานง่าย เร็ว และมีประสิทธิภาพสูงกว่ามีแค่หมอ
ปล4. โหดน้อยน่าจะเกิดจากอุบัติเหตุรักในอ่างจากุสชี่ ตอนที่ไปเที่ยวภูเก็ต หลังจากหมั้นหมายเรียบร้อยแล้ว
ปล5. ขอให้ทุกท่านมีความสุขในสัปดาห์แห่งความรักนี้ สาธุ
ปล6. รูปเด็กแรกเกิด เป็นรูปโหดน้อยจริงๆ พ่อมันถ่ายเอง ... ส่วนรูปพรีเวดดิ้งสามรูปล่างซ้ายก็เป็นของจริง ... และรูปเด็กขวามือบนก็เป็นรูปโหดน้อยจริงๆตอนอายุ 3 ชม
ปล7.แฟนเพจครึ่งแสนแล้วโว้ยยยย