แอบก็อบมาอ่านเอง จะได้อ่านง่ายๆ

04 โศกนาฏกรรมรัก



# โศกนาฏกรรมรัก (ของหมอ-พยาบาล) ณ โรงบาลบ้านนอก # ตอนที่ 4 #

เท้าความเดิมตอนที่แล้ว
หลังจากที่อยู่ดีๆ จู่ๆก็มีม้ามืดตัวจี๊ดโผล่เข้ามาในโผมาซะอย่างนั้น 

... จากเดิมที่ในโผเปรียบเสมือนเวทีประกวดมิสยูนิเวิร์ส พอมาถึงคนสุดท้าย อยู่ๆเพลงของหลวงไก่ก็ดังขึ้นมาพร้อมกับนางฮามตัวเล็กๆกะทัดรัด ผิวคล้ำๆ เดินฝ่ามาตรงกลางหมู่นางงาม แล้วก็เอามือแกวกขอทาง แล้วดันตัวเองมาอยู่หน้าสุด
...

บอกตรงๆว่า งงตัวเองเหมือนกัน แต่ฟีลลิ่งประมาณนั้นเลย
แต่เราต้องควบคุมสติให้ได้ ... หยิบเอาตัวชี้วัดที่เคยตั้งไว้มาดู ... แม่นาง เปรี้ยวมาก แหวกแนวคนอื่นๆ

มีทั้ง strong inclusion criteria (เกณฑ์ที่ควรค่าในการคัดเข้าโผอย่างยิ่ง) และ strong exclusion criteria (เกณฑ์ที่สมควรในการตัดออกจากโผโดยเร็ว) ในคนเดียวกัน

ที่ว่าน่าเอาเข้าโผเพราะ จริงๆแล้วผมแพ้ทางผู้หญิงอยู่ 2 ประเภท
1. มีเขี้ยว
2. ใกล้ชิด

แต่ก็ดันมาพร้อมกับคุณสมบัติที่ควรตัดออกจากโผอย่างยิ่งยวด
นั่นคือ มีแฟนแล้ว
...

สุดท้ายกรรมการก็เลยถีบออกไปยืนท้ายแถวของเวทีประกวด ... เป็นตัวสำรอง วอร์มอัพไปพลางๆ 555 … ถ้าให้มาอยู่แถวหน้า ได้กลายเป็นเวทีประกวดนางงามอบต.แหงๆ
...

ช่วงเวลาคัดเลือกกินเวลานานพอสมควรเลย ลองคิดดูขับมอไซค์แฟนท่อมไปทั่วเลย ข้ามฟากของจังหวัด แถมยังทะลุไปต่างจังหวัดเพื่อไปยลโฉมพริตตี้เสื้อกากีคนนั้น ...

แต่สำหรับนังพยาบาลโหด ไม่ต้องอะไรมาก เดินขึ้นโรงบาลก็จ๊ะเอ๋กันล

วันไหนที่มีเวรเวียนมาที่ห้องฉุกเฉินก็ได้พูดได้คุยซักหน่อย

มีครั้งหนึ่งที่ยังจำได้ก็แอบหยอกแกมหยิกหน่อยๆ เบาๆ

ผม : เอ๊ะ วันนี้เปลี่ยนกิ๊บติดผมเหรอ
เธอ : หมอรู้ได้ไง

ผม : ป่าว ถามเฉยๆ
เธอ : แหน่ะ ... แอบสังเกตเราสินะ รู้แหละ คริๆ

ผม : เห็นวันนี้ไม่ค่อยยุ่งน่ะ ติดกิ๊บนรกอันนั้นทีไร เวรยุ่งชิบหายทุกที
เธอ : … เหรอ ...

คนไข้ : หมอครับ ค่อยจีบกันได้มั้ย ... เย็บขาผมให้เสร็จก่อน ...
ผม : เออน่า ใช้มือเย็บ ไม่ได้ใช้ปากเย็บ จะจีบ จะจูบ ก็เสร็จพร้อมกันแหละ ... นอนนิ่งๆไปตะ

เธอ : ว่าไงนะ? ...
ผม : เปล่า ... ซับเลือดที
....

แต่หลังจากนั้นก็ไม่เคยเห็นกิ๊บอันนั้นอีกเลยนะ ...
...

อยู่มาวันนึง แอบได้ยินพยาบาลคุยกัน ว่านังพยาบาลโหดเลิกกะแฟนแล้ว
จริงๆเพิ่งมารู้ความจริงเหมือนกัน …

จะเรียกว่าแฟนกันมันแปลกๆอยู่

เพราะตั้งแต่คู่นั้นเค้าคบกัน (รึเปล่า) เหมือนจะเป็นว่าผู้ชายตามตื้ออยู่ฝ่ายเดียว

แบบว่ามีไปแจ้งความประสงค์กับผู้หลักผู้ใหญ่คนนึง ไอ้ผู้หลักผู้ใหญ่นี่ก็เสือก(ก็มันเสือกจริงๆนี่หว่า) ให้เบอร์นังพยาบาลโหดไปแถมบอกอีกว่าทำงานที่โรงบาลนี้

ยังไม่พอบอกยันบ้านเลขที่ บ้านพ่อบ้านแม่ ... เสือกชิบหาย

หลังจากที่หนุ่มบุรุษพยาบาลทหารเรือได้ข้อมูลจากคุณเสือกคนนั้น ก็มาป้วนเปี้ยนนังพยาบาลโหด

แต่นังพยาบาลโหดก็ไม่ได้เล่นด้วยก็ไอ้ลูกแหง่ซักเท่าไหร่
แค่คุยกันบางที ส่วนมากก็ตัดบทบอกว่าติดงาน ... วันไหนสาระแนมากหน่อยก็โดนสวนกลับไปหน้าแหก
... การันตีว่าโหดสัสจริงๆ

ไม่รู้เสียแล้ว แม่ม้าเซ็กเธาว์ตัวนี้ใช่ย่อยซะเมื่อไหร่ แถมยังกะมีวิญญาณบูเช็คเทียนเข้าสิงอีก ... เสร็จ
...

ยังไม่พอ ไอ้ลูกแหง่ก็ยังไปแหย่แถวๆบ้านของนังพยาบาลโหดอีก
สุดท้ายเหมือนเอานิ้วเปียกไปแหย่ปลั๊กไฟ หรือไม่ก็จุ่มน้ำหวานแหย่รังมดแดง ... เจ็บและจุก
...

พอได้ยินข่าวนี้ ... ก็ไม่ได้ดีใจอะนะ ... จริง จริ๊ง

555 ตัด exclusion criteria ออกไป 1 ข้อ
แม่ง ... กระโดดมาแถวหน้าของเวทีประกวดซะอีก ...


หลังจากนั้นไม่นาน ... ไม่รู้นังพยาบาลโหดคิดอะไร จู่ๆก็ถามว่า พาไปกินข้าวหน่อยได้มั้ย

... ชิชะ ... กล้านะมึง (คิดในใจ)

ก็เลยตอบไปว่า ไม่ว่างอะ ... จะไปถ่ายรูปเล่น ... ไปด้วยป่าว
เธอก็ตอบกลับมาว่า ... งั้นก็ไม่เป็นไร
...

พอผมกลับมาถึงบ้านพักก็เดินไปที่ห้องหยิบกระเป๋ากล้องออกมา เช็คเลนส์ เช็คเมม เช็คแบต เสร็จเรียบร้อย พร้อมจะออกเดินทางไปถ่ายรูป
...

แต่ไม่รู้คิดอีกท่าไหน
...
..
.

ดันส่งเมสเสจไปว่า ... “อยากกินอะไร?”
...

ผ่านไปสิบนาที
...

ผ่านไปยี่สิบนาที
...

นั่งรออยู่ราวๆครึ่งชั่วโมง
...

เสียงข้อความเข้าก็มา ... “ ใครน่ะ หมอโหดเหรอ ... เอาเบอร์มาจากไหน”
...

รีบตอบกลับอย่างเร็วไว
...

“ ให้ทาย 1. เดา 2.ฝัน 3.เปิดสมุดหน้าเหลือง 4.โทรศัพท์ ER” … กดส่งไปยังเบอร์เป้าหมาย
...

ซักพักเธอก็ตอบกลับมา ... “แล้วกินไรยัง”

ผมตอบ “ ยัง ไปกินไรดี”

เธอตอบ “กินอยู่ หากินเองเลย”


แม่ง ... เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...
...

ค่อยมาต่อ

ปล. ก-ฮ